Theatermaken

Dit zeg ik tegen mezelf. Keer op keer.

Begin met maken.
Niet met denken.
Geef het een vorm, hoe ruw ook.
Pas als het bestaat, kan je het begrijpen.
Als je iets maakt, laat het iets terugzien.
Kijk ernaar. Echt kijken.
Zonder oordeel, zonder haast.
Wat is er objectief te zien?
En wat doet het met je?
Voel dat.
Combineer het denken met het voelen.
En dan maak je opnieuw.
Met wat je zag.
Met wat je voelde.
Want daar, ergens, zit het verstopt.
Ook al begrijp je het nog niet helemaal.
Dat is oké.

Theaterprojecten

“In mijn werk begin ik met het onverwachte, het rare idee, het onhandige beginpunt.
Ik bevraag, doorbreek regels en creëer ruimte voor verwarring.
Voor het spel. Voor de spelers. Voor het publiek. Voor mezelf.”